​Hodowla zająca szaraka

Bażant pochodzi z Azji. Jako cenny gatunek łowny został aklimatyzowany w prawie całej Europie, Ameryce Północnej, Japonii, na Hawaje, w Nowej Zelandii. W Polsce jest średnio liczny, liczniej utrzymuje się tylko w tych rejonach, w których znajduje się pod intensywną opieką myśliwych.

Ptak ten lubi tereny dość wilgotne, gęste zarośla nadrzeczne, skraje pól uprawnych, skraje mniejszych drzewostanów o gęstym podszycie. Oprócz miejsc zapewniających schronienie wymaga również drzew do nocowania i urozmaiconych żerowisk. Często spotyka się go blisko gospodarstw, gdyż tam znajduje pożywienie podczas mroźnych zim.

 

 

Żywi się ziarnami, nasionami zbóż (uwielbia kukurydzę), chwastów i krzewów oraz młodymi roślinami, jagodami leśnymi. W lecie jego pokarmem są owady, mrówcze jaja, robaki, mięczaki oraz inne bezkręgowce, w tym takie szkodnik upraw jak stonka ziemniaczana, ślimaki, gąsienice. Pije wodę z pobliskich potoków, rzeczek, większych kałuż.

 

 

Gody u bażantów zaczynają się w marcu i trwają do lipca-sierpnia. Samice zaczynają znosić jaja w kwietniu i niektóre (ze słabym instynktem lęgowym) robią to nawet do sierpnia. Gniazdo bażanta umiejscowione jest na ziemi najczęściej na skraju lasu lub w zadrzewieniach śródpolnych. Wysłane suchymi trawami, liśćmi skryte pod osłoną traw, wrzosów, krzaków lub gałęzi. Jaja jednobarwne szarozielone o wymiarach 45x36 mm, składane są przez samicę ( jest ich na ogół 8-12 ), która mniej więcej w połowie maja rozpoczyna wysiadywanie. Kura siedzi na gnieździe wytrwale, opuszcza je tylko by się pożywić lub w sytuacji zagrożenia. Nierzadko zdarza się, że samica ginie na gnieździe nie zdążywszy odpowiednio wcześnie opuścić gniazda w sytuacji zagrożenia. Wysiadywanie trwa 24 dni. Młode wykluwają się po 25-27 dniach. Następnie samica wodzi je przez około miesiąc. W wieku 12 tygodni zaczynają sypiać na drzewach. Od tego momentu zaczynają stawać się samodzielne.

 

 

Bażanty poza okresem lęgowym żyją w stadach. Żeruje w ciągu dnia, noc spędza na drzewie lub w krzakach. Mimo swej wielkości jest mało wytrzymały na ciężkie warunki bytu, źle znosi zarówno głód, jak i nie sprzyjające warunki atmosferyczne, a młody bażant szczególnie. Długotrwałe słoty lub wysokie śniegi dziesiątkują nawet dorosłe osobniki W okresie lęgów, długotrwałe deszcze mogą zniszczyć całe gniazda młodych. Głos bażanta wystraszonego brzmi. khok, khok, khok - a nawoływanie się koo, ko. Bardzo charakterystyczne jest zachowanie koguta w okresie godowym. Trzepotaniu skrzydłami, uderzaniu nimi o ziemię, towarzyszą wyjątkowo piękne okrzyki - zwłaszcza wczesnym rankiem.